Door Alexandra de Vries
Het zal jullie waarschijnlijk niets verbazen dat deze blog over het coronavirus gaat, of eigenlijk de coronacrisis, die het gevolg is van dit zeer besmettelijke en zich snel verspreidende virus.
Afhankelijk van waar je woont en werkt, heb je waarschijnlijk al te maken met strenge beperkingen, waaronder het sluiten van scholen en niet-essentiële services, het verbieden van grotere bijeenkomsten met meer dan 4, 10, 50 of 100 mensen (afhankelijk van het land of regio), beperkingen in het openbaar vervoer en annulering van allerlei evenementen.
In steeds meer landen en regio’s is zelfs sprake van een volledige lockdown! Ik woon sinds september in Barcelona en hier is op 14 maart vrijwel alles op slot gegaan. Alleen zaken die essentiële diensten leveren, zoals levensmiddelen, reparatiediensten en apotheken zijn nog open. De enige restaurants die nog open zijn, mogen alleen bezorgen of afhaalmaaltijden leveren. Parken en stranden zijn gesloten. Ik ben jaloers op mensen die nog lekker naar buiten kunnen. In Spanje mogen niet eens de deur uit om een frisse neus te halen, alleen voor zeer urgente zaken. Er wordt veel gecontroleerd op straat door de politie en de boetes zijn aanzienlijk! Mensen die hun hond moeten uitlaten worden ook geacht dichtbij huis te blijven. Er zijn al meerdere hondeneigenaren op de bon geslingerd omdat ze hun huisdier als excuus gebruikten om lekker uitgebreid te wandelen door de lege straten. Je moet bij controle kunnen aantonen dat je in de buurt van huis bent en waarom je op straat bent (een kennis van mij die naar de apotheek was geweest, werd gevraagd om haar tas open te maken om te laten zien wat ze gekocht had).
De cijfers zijn zeer angstaanjagend en vooral de snelheid waarmee het virus om zich heen grijpt is ongelooflijk. Op 3 maart waren er in heel Spanje nog maar 165 gevallen en 1 dode, op 14 maart waren het er 6300 patiënten en 196 doden en vandaag, 2 april, 110,000 besmettingen en 10,003 doden. Het is moeilijk te bevatten. Soms zijn er dan van die beelden die het ineens heel concreet maken en die je niet makkelijk kunt vergeten. Zoals de colonne legertrucks in noord-Italië die lijken afvoerden omdat de begrafenisondernemers het niet meer aankonden. En onlangs werd in Madrid het Palacio de Hielo, de grote ijsbaan, ingericht als lijkenhuis omdat alle andere locaties hun maximale capaciteit hadden bereikt.
Maar tegelijkertijd is dat ook het vreemde en onwerkelijke van de verplichte quarantaine. Je bent afgesloten van de buitenwereld en in huis lijkt alles zo normaal dat de realiteit soms moeilijk te bevatten is. Mijn partner (ook tolk/vertaler) en ik leven in een soort onwerkelijke bubbel. Om acht uur ’s avonds gaan we steevast ons balkon op om te klappen en te juichen voor al het zorgpersoneel (maar ook een langsrijdende politiewagen of Ubereats-bezorger die door de straat fietst op dat tijdstip krijgt veel applaus). En hoewel het een klein gebaar is, doet het ook wonderen voor ons. Het is elke avond even een moment van ontlading en saamhorigheid; we zwaaien inmiddels naar onze overburen, juichen en klappen samen en lachen soms naar elkaar voordat we ons weer allemaal terugtrekken in onze eigen bubbel.
Hoewel veel van ons waarschijnlijk al gewend waren om deels of volledig thuis te werken, komt er natuurlijk veel extra stress bij nu ineens een partner en/of kinderen ook de hele dag thuis zijn. En we maken ons ook zorgen over familie en vrienden in de buurt en ver weg. Ik merk dat ik sneller ben afgeleid en veel meer naar het nieuws kijk en vaker vrienden en familie bel. Bovendien is het nu ook een stuk belangrijker om maaltijden te plannen en regelmatig te checken of we alles in huis hebben voor de komende 10-14 dagen omdat online-boodschappen ruim van tevoren besteld moeten worden en sommige producten regelmatig uitverkocht zijn. Ik heb het dan niet eens over wc-papier maar ook over bijvoorbeeld eieren en boter.
Bij ons is het vooruitzicht dat deze situatie zeker nog een maand gaat duren, maar het kan ook langer zijn omdat we nog niet helemaal over het hoogtepunt van de ziekte zijn. De statistieken geven aan dat het percentage nieuwe besmettingen iets is gedaald, maar omdat de totale aantallen zo zijn gestegen, is er nog geen duidelijke afname in de stijging). Ja, zo worden we ook allemaal ongewild een beetje expert in cijfers en epidemiologie. Uiteraard wordt er een hoop gepubliceerd over de coronacrisis, zowel waarheden en onwaarheden, maar ik vind deze website een goede betrouwbare bron voor actuele informatie: https://www.worldometers.info/coronavirus/.
Voor nu wens ik iedereen veel sterkte toe, waar je ook bent. Zorg goed voor jezelf en voor elkaar. Nu veel van ons noodgedwongen meer tijd thuis doorbrengen en veel van onze gebruikelijke activiteiten geannuleerd zijn, zal ik voor de volgende blogpost een leuk lijstje met sites, apps en tools verzamelen met activiteiten die je thuis kunt doen. Denk bijvoorbeeld aan interessant leesmateriaal, apps om thuis te sporten of te mediteren, lijsten met goede filmtips, leuke receptenblogs, boeiende puzzels of educatieve apps.
Tip: Voor interessante en leerzame webinars, e-training en cursussen voor tolken/vertalers, neem een kijkje bij KTV Kennisnet. Aankomende week op 8 april is er een gratis webinar voor tolken en vertalers over het omgaan met sociale onthouding, maar je vindt op hun website nog veel meer interessante onderwerpen.
Mochten jullie leuke tips of suggesties hebben, dan horen we die ook graag! Stuur je ideeën naar: